ماکیاولیسم و اثربخشی فردی حسابرس

مطالعه حاضر به بررسی رابطه میان اثر بخشی فردی حسابرس و ماکیاولیسم می پردازد. اثر بخشی فردی بر عملکرد فرد در سازمان، نحوه انجام دادن وظایف فرد و میزان رسیدن به اهداف توسط فرد دلالت دارد، در حالی که ماکیاولیسم استفاده از هر وسیله برای رسیدن به هدف را مجاز می داند، حتی اگر با آرمان های همان هدف در تناقض باشد. مبانی نظری تحقیق از طریق مطالعات کتابخانه ای و داده های تحقیق از طریق پرسش نامه جمع آوری شده است. نمونه آماری این پژوهش شامل 518 نفر از حسابرسان شاغل در بخش های خصوصی و دولتی می باشد. فرضیه های تحقیق بر اساس روش همبستگی و از طریق آزمون رگرسیون چند متغیره مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که ماکیاولیسم با اثربخشی فردی حسابرس در هر دو بخش دولتی و خصوصی، رابطه ای معنی دار و منفی دارد. همچنین متغیرهای ماکیاولیسم و اثربخشی فردی حسابرس در دو بخش دولتی و خصوصی متفاوت است. متغیرهای تحصیلات و تجربه کاری حسابرس با اثربخشی فردی حسابرس، در بخش خصوصی رابطه ای معنی دار را نشان می دهد در حالی که در بخش دولتی رابطه معنی داری وجود ندارد. متغیر جنسیت نیز در دو بخش دولتی و خصوصی، رابطه معنی داری با اثربخشی فردی حسابرس ندارد.